All The Glory And Confusion

Sonuçta her şey huzur değil mi? Yapıldığında huzursuz olduğumuz davranışları görmek istememek normal değil mi? Belli hareketler var, hepimizin hayatında. Geçmişten gelen deneyimler de neticesinde, yapıldığında rahatsız olduğumuz. Muhatabımızı yapmaması konusunda uyardığımız, nedenini de anlattığımız, buna rağmen bu uyarıyı yeterince ciddiye almayan ve yapmaya devam eden. Hepimiz sonuçta belli tolerans sınırını geçmedik mi? İlkokulda, ilişki kurmaya yeni başlayan insan miniği değiliz ki hiç birimiz, birbirimize sonsuuuuuz toleransımız olsun. Ya da ermiş değiliz, canımızı sıkan durumları ardımıza hoop diye atabilelim yada canımızın sıkılmasına engel olabilelim. Diğer yandan da herkes belli çabalar gösteriyor. Hiçbir şey mükemmel değil, bu mükemmel olmayan şeyleri azami iyi seviyeye çıkarma ve orada tutma çabası. Huylu da huyundan vazgeçmiyor. Erkekler diyor ya "Biz çeaok basit yearatıklarız yea!" diye. Bence kendilerini de bizi de kandırıyorlar. Tamam, biz de çok basit deği...

Şimdi, şöyle bir durum var. Eğer kafan biraz çalışıyorsa; düşünüyorsun. Düşününce de detaylar artıyor. Bu sefer karar vermek zorlaşıyor. Karşına çıkan bir fırsatla yetinmiyorsun, bunu tercih edemiyorsun. Edebilirsin tabi, seçim meselesi. Yetinmek mi önemli, tatmin mi? Okul başlıyor bugün yine. Çalıştığım süre boyunca yaptığım işi gerçekten seviyordum. Ama diğer yandan akademik kariyerimi de ilerletmek istiyordum. -Zaten hala ne iş yapmak istediğimi bilmiyorum. Bunu sorun olarak görmemeye çalışıyorum. Diğer yandan millet karşısına çıkan ilk fırsata atlıyor, senelerce eşek gibi çalışıp para kazanıyor, neyse!- Şirketin gidişatıyla birlikte benim yaptığım işler de değişince, akademiye ağırlık vermeye karar verdim. Araştırdım, laf olsun diye okumak istemedim. Ya da sadece yüksek lisans diploması sahibi olayım diye. Gerçekten öğrenmek isteyeceğim şeylerin okutulduğu bir bölüm istedim. Ne yazık ki Türkiye'de bulamadım. Yurt dışına gitmek de istemediğim için, burada kötünün baya iyisi bi...