Hayatım suçluluk duymakla geçiyor.
İnsanlara kızıyorum, suçluluk duyuyorum.
Program yapıyorum ama gidemiyorum, suçluluk duyuyorum.
Babamın evinde buzdolabını açıyorum, yalnızlığının biralarını, viskilerini, rakısını görüyorum, suçluluk duyuyorum.
Annem bana bir yere giderken benle gel diyor, istemiyorum, suçluluk duyuyorum, gidiyorum.
Hastalanıyorum, spora gidemiyorum, suçluluk duyuyorum.
Anneanneme, sana geleceğim, diye mesaj atıyorum ama halsizliğimden gidemiyorum, o nerdesin diye arıyor, suçluluk duyuyorum.
Babaannemi ziyaret etmiyorum, suçluluk duyuyorum.
Teyzem bana gel dediğinde tamam diyorum, ama sonra gitmiyorum, suçluluk duyuyorum.
Teyzemin çocuklarından birine kızıyorum, sonra acaba büyüyünce benden nefret eder mi diye düşünüyorum, suçluluk duyuyorum.
İş görüşmesine gittiğim yerden geri aramadılar, suçluluk duyuyorum.
Anneannem "insanlara" benim iş bulamadığımı söylemekten utandığını anlatınca hem nefret ediyorum hem de suçluluk duyuyorum.
Etrafımdakiler süreki bana "Neden böyle yapıyorsun? Neden böyle yapmıyorsun?" deyip duruyorlar, beni suçluluğa onlar itiyorlar, onları suçlayınca suçluluk duyuyorum.
Annemin parasını harcıyorum ama babamdan para isteyemiyorum, suçluluk duyuyorum.
Kendi paramı kazanamadığım için suçluluk duyuyorum.
Erkek arkadaşım bir buçuk yıla yakın süredir benden uzakta, bazen kendi kendime bu böyle gitmez, diyorum, suçluluk duyuyorum.
Kendime kızıyorum, kendimi beceriksiz buluyorum, hatalı buluyorum, sonra kendime karşı suçluluk duyuyorum.
Kedilerimin bir tanesini severken diğeri uzaktan bana bakıyor, suçluluk duyuyorum.
Pazar sabahı ekmek almaya ben değil annem gidiyor, suçluluk duyuyorum.
Annemle babamın boşanmalarıyla ilgili problemlere çare olamadığımda, suçluluk duyuyorum.
Annem ağladığında, babam yalnız evinde otururken, suçluluk duyuyorum.
Annem bilgisayarı kullandıktan sonra geçmişi silince, ben de saçma sapan senaryolar kurup ona surat asınca suçluluk duyuyorum.
Biriktirmenin sonucu olarak anneme, babama, sevgilime olduk olmadık yerde sudan sebeple bağırınca suçluluk duyuyorum.
Sabaha karşı dörde, beşe kadar uyuyamıyorum, suçluluk duyuyorum.
Gece elektrik kesilir diye annemin çakmağını o uyurken yanıma alıyorum, sabah annem çakmağı aramasın diye not bırakmadığımda suçluluk duyuyorum.
Tiroidim ağrıyor, internette araştırıyorumi tiroid iltihabı geçirmekte olduğumu anlıyorum, ama insanlara bunu söylerken "Hastalık hastasısın!" demelerinden korkuyorum, suçluluk duyuyorum.
Aynı zamanda karnım ağrıyor, yumurtalık kistim var biliyorum, ama ya bunu söyleyebilirim ya da tiroidi, seçim yapmam gerekiyor, suçluluk duyuyorum.
Erkek arkadaşıma, onun istediği şehre taşınacağımı söyledim, ama şimdi bunu istemiyorum, suçluluk duyuyorum.
Babamla kalan köpeğimle yeterince ilgilenmediğim için suçluluk duyuyorum.
Odam darmadağın, suçluluk duyuyorum.
Halsizim, suçluluk duyuyorum.
Suçluluk duymaktan yoruluyorum, suçluluk duyuyorum.
İnsanlara kızıyorum, suçluluk duyuyorum.
Program yapıyorum ama gidemiyorum, suçluluk duyuyorum.
Babamın evinde buzdolabını açıyorum, yalnızlığının biralarını, viskilerini, rakısını görüyorum, suçluluk duyuyorum.
Annem bana bir yere giderken benle gel diyor, istemiyorum, suçluluk duyuyorum, gidiyorum.
Hastalanıyorum, spora gidemiyorum, suçluluk duyuyorum.
Anneanneme, sana geleceğim, diye mesaj atıyorum ama halsizliğimden gidemiyorum, o nerdesin diye arıyor, suçluluk duyuyorum.
Babaannemi ziyaret etmiyorum, suçluluk duyuyorum.
Teyzem bana gel dediğinde tamam diyorum, ama sonra gitmiyorum, suçluluk duyuyorum.
Teyzemin çocuklarından birine kızıyorum, sonra acaba büyüyünce benden nefret eder mi diye düşünüyorum, suçluluk duyuyorum.
İş görüşmesine gittiğim yerden geri aramadılar, suçluluk duyuyorum.
Anneannem "insanlara" benim iş bulamadığımı söylemekten utandığını anlatınca hem nefret ediyorum hem de suçluluk duyuyorum.
Etrafımdakiler süreki bana "Neden böyle yapıyorsun? Neden böyle yapmıyorsun?" deyip duruyorlar, beni suçluluğa onlar itiyorlar, onları suçlayınca suçluluk duyuyorum.
Annemin parasını harcıyorum ama babamdan para isteyemiyorum, suçluluk duyuyorum.
Kendi paramı kazanamadığım için suçluluk duyuyorum.
Erkek arkadaşım bir buçuk yıla yakın süredir benden uzakta, bazen kendi kendime bu böyle gitmez, diyorum, suçluluk duyuyorum.
Kendime kızıyorum, kendimi beceriksiz buluyorum, hatalı buluyorum, sonra kendime karşı suçluluk duyuyorum.
Kedilerimin bir tanesini severken diğeri uzaktan bana bakıyor, suçluluk duyuyorum.
Pazar sabahı ekmek almaya ben değil annem gidiyor, suçluluk duyuyorum.
Annemle babamın boşanmalarıyla ilgili problemlere çare olamadığımda, suçluluk duyuyorum.
Annem ağladığında, babam yalnız evinde otururken, suçluluk duyuyorum.
Annem bilgisayarı kullandıktan sonra geçmişi silince, ben de saçma sapan senaryolar kurup ona surat asınca suçluluk duyuyorum.
Biriktirmenin sonucu olarak anneme, babama, sevgilime olduk olmadık yerde sudan sebeple bağırınca suçluluk duyuyorum.
Sabaha karşı dörde, beşe kadar uyuyamıyorum, suçluluk duyuyorum.
Gece elektrik kesilir diye annemin çakmağını o uyurken yanıma alıyorum, sabah annem çakmağı aramasın diye not bırakmadığımda suçluluk duyuyorum.
Tiroidim ağrıyor, internette araştırıyorumi tiroid iltihabı geçirmekte olduğumu anlıyorum, ama insanlara bunu söylerken "Hastalık hastasısın!" demelerinden korkuyorum, suçluluk duyuyorum.
Aynı zamanda karnım ağrıyor, yumurtalık kistim var biliyorum, ama ya bunu söyleyebilirim ya da tiroidi, seçim yapmam gerekiyor, suçluluk duyuyorum.
Erkek arkadaşıma, onun istediği şehre taşınacağımı söyledim, ama şimdi bunu istemiyorum, suçluluk duyuyorum.
Babamla kalan köpeğimle yeterince ilgilenmediğim için suçluluk duyuyorum.
Odam darmadağın, suçluluk duyuyorum.
Halsizim, suçluluk duyuyorum.
Suçluluk duymaktan yoruluyorum, suçluluk duyuyorum.