All The Glory And Confusion

Gitme vaktim geldi benim.

Selam canım, nasılsın? Allah iyilik versin. Bu aralar düşüncelerim, malulen emekli bir Sosyal Medyacı olarak, sosyal medyada sürekli ama sürekli paylaşılan politik gündem geyiklerine takılmış vaziyette. Gel şöyle otur, anlatayım sana. Malum, bir süredir "başımızda" bir dert var. E bu derdin elinde tuttuğu güçle ortaya koyduğu süregelen bir ton tatsızlıkları da yaşıyoruz milletçe. Kısaca tatsızlık deyince içim bir fena oldu, artık son noktadayız ya, ölümleri yaşıyoruz, kahrolarak izliyoruz milletçe. Bu konuya girmek istemiyorum, asıl anlatmak istediğimden devam ediyorum. Ben hiç bir zaman politikaya çok meraklı bir insan olmadım. Canımı sıkan şeyleri ignore etmede üstüme olmadığından belki de, bilemiyorum. Ya da yalandan nefret ettiğim için özü yalan olan şeylere tahammülüm olmadığından. Lakin takip ettim elbet, aksi mümkün değil, özellikle de Türkiye'de yaşıyorken. Ama mümkün olduğunca uzaktan takip ettim. Geçtiğimiz Mayıs ayının sonunda patlak veren - iyi ki de patla...

Nasıl nefret dolu içim. Hayatımda tek bir kişiye beddua ettim o da başçalan. Allah bin belasını versin. Daha bir de hala demiyor mu "Benim polisim hakkı neyse onu yaptı, adalet neyi gerektiriyorsa onu". Benim de minnacık kardeşim, elinde ekmeğiyle 268 gündür komadaydı! Ölüme böyle kafa tutulur işte hacı efendi! 16 kiloya düşmesine rağmen direndi benim küçük kardeşim! Allah belanı versin diyorum sürekli içimden. Sikko sikko şeylere beddua edenlere cevap olsun. Hayatını birlikte geçirip de karşısındakine bedduayı hak bilenlere ders olsun!  Beddua çocuk katiline edilir hem de hiç durmadan! Bir an bile susmadan!  Bak kardeşim, acı bu. BUNU YAPANA ET BEDDUANI! Azıcık kaldır kafanı, senden başka çok şey var bu hayatta, bu ülkede, bu toprakta. UYAN. Allah her türlü belasını versin, hem onun hem onun yolundan gidenlerin. Ölmek isteyip de ölemesin inşallah! Öbür dünyada aldığı canlara yalvarsın da yine cehennemin en dibine girsin inşallah!

Küçük dünyalarınızın dışında şöyle şeyler de var: 

Sonuçta her şey huzur değil mi? Yapıldığında huzursuz olduğumuz davranışları görmek istememek normal değil mi? Belli hareketler var, hepimizin hayatında. Geçmişten gelen deneyimler de neticesinde, yapıldığında rahatsız olduğumuz. Muhatabımızı yapmaması konusunda uyardığımız, nedenini de anlattığımız, buna rağmen bu uyarıyı yeterince ciddiye almayan ve yapmaya devam eden. Hepimiz sonuçta belli tolerans sınırını geçmedik mi? İlkokulda, ilişki kurmaya yeni başlayan insan miniği değiliz ki hiç birimiz, birbirimize sonsuuuuuz toleransımız olsun. Ya da ermiş değiliz, canımızı sıkan durumları ardımıza hoop diye atabilelim yada canımızın sıkılmasına engel olabilelim. Diğer yandan da herkes belli çabalar gösteriyor. Hiçbir şey mükemmel değil, bu mükemmel olmayan şeyleri azami iyi seviyeye çıkarma ve orada tutma çabası. Huylu da huyundan vazgeçmiyor. Erkekler diyor ya "Biz çeaok basit yearatıklarız yea!" diye. Bence kendilerini de bizi de kandırıyorlar. Tamam, biz de çok basit deği...

Şimdi, şöyle bir durum var. Eğer kafan biraz çalışıyorsa; düşünüyorsun. Düşününce de detaylar artıyor. Bu sefer karar vermek zorlaşıyor. Karşına çıkan bir fırsatla yetinmiyorsun, bunu tercih edemiyorsun. Edebilirsin tabi, seçim meselesi. Yetinmek mi önemli, tatmin mi? Okul başlıyor bugün yine. Çalıştığım süre boyunca yaptığım işi gerçekten seviyordum. Ama diğer yandan akademik kariyerimi de ilerletmek istiyordum. -Zaten hala ne iş yapmak istediğimi bilmiyorum. Bunu sorun olarak görmemeye çalışıyorum. Diğer yandan millet karşısına çıkan ilk fırsata atlıyor, senelerce eşek gibi çalışıp para kazanıyor, neyse!- Şirketin gidişatıyla birlikte benim yaptığım işler de değişince, akademiye ağırlık vermeye karar verdim. Araştırdım, laf olsun diye okumak istemedim. Ya da sadece yüksek lisans diploması sahibi olayım diye. Gerçekten öğrenmek isteyeceğim şeylerin okutulduğu bir bölüm istedim. Ne yazık ki Türkiye'de bulamadım. Yurt dışına gitmek de istemediğim için, burada kötünün baya iyisi bi...

There was a time, I used to look into my father's eyes. In a happy home, I was the queen, I had a golden throne. Those days are gone, now the memories are on the wall. I hear the songs from the place where I was born. I still remember how it all changed. My father said: don't you worry child. See, heaven's got a plan for you 

Adam yazmış.

Aç, sabaha kadar dinle. Yanında da bir şişe şarap olsun ama. Kırmızı.

En iyisi.

One nayz music for a nayz Wed night.

It's a BEAUTIFUL day! 

18 Aralık 18 Aralık 1985'te o salonda Kişi nasıl kestirebilirdi ileriyi? Siz, kazıbilimler, alınyazısıbilimler, Geçsin yıllar geçsin, seneler gibi. .......... ..........   Cemal Süreya

Yıkıcı bir aşk bu, Yıkıyor milletin ortasına Tutku yükünü. Bölücü bir aşk, Ekmeği suyu bölüyor Günde üç öğün. Hain bir aşk bu, Sizin eve hırsız girer Onunkine polis. Yasadışı bir aşk , Evlenmeyi Hiç mi hiç düşünmüyor. Soyguncu bir aşk bu, En sıradan ezgilerden Sevinçler devşiriyor. Kökü dışarda bir aşk, Dante ile Beatrice'inkine Fena öykünüyor. İşgalci bir aşk bu,  Samanlık sevişenin diyor Başka şey demiyor. Cemal Süreya

Ben temizliklerden bıktım, temizlikler benden bıkmadı.

İşte bazen olmuyor ya hani, zorluyorsun, olsun istiyorsun, çok istiyorsun ama olmuyor. Biliyorsun, sonu yok ama aylarca uğraşıyorsun. Sonra yine sonu olmadığı tokat gibi çarpıyor yüzüne. Mecbur, güçlü oluyorsun, biliyorsun doğru olan bu herkes için. Yıkıyorsun yüzünü, yastığa sarılıp uyumaya çalışıyorsun. Çünkü güçlü olmaktan, kendine yetmekten başka çaren yok. 

Herkese, benim bu sakin ve huzurlu Cuma akşamım gibi bir akşam diliyorum.

Bazen insanlar deli gibi bir şarkıyı dinler, filmi izler, sürekli bunlarla ilgili paylaşımlarda bulunurlar vs. Ama sen umursamazsın. Sonra, baya sonra, şarkı sözlerini hayatınla/hisettiklerinle bağdaştırabildiğin gün, vücudundaki tüm hücrede hissedersin mesela o müzikteki bası. İşte öyle bir şey.